Αυτό το editorial με δυσκόλεψε πολύ. Η προσγείωση στον Σεπτέμβρη, μετά από ένα μακρύ καλοκαίρι απουσίας από το νησί, ήταν ανώμαλη, με τις ακραίες καιρικές συνθήκες καύσωνα και τις πυρετώδεις προετοιμασίες για τη νέα σχολική χρονιά.
Οι συζητήσεις μεταξύ φίλων έχασαν την ανεμελιά του Αυγούστου. Δεν γίνονται με τα πόδια χωμένα στην άμμο, αλμύρα στο κορμί και παγωμένες Radler στο χέρι. Η θεματολογία αφορά κυρίως τις σχολικές αγορές και τις εξωσχολικές δραστηριότητες. Αγγλικά, γαλλικά, μπαλέτο, τένις, βόλεϊ, ζωγραφική, πιάνο, ρομποτική, βιολί, χορωδία, ρωσικά, Σουαχίλι, κλακέτες, τρομπέτα, κλαμπατσίμπαλα. Λες και τα παιδιά μας θα αποκτήσουν τη γενική παιδεία με εμάς στο ρόλο taxi driver, που πρέπει να τα βολέψουμε όλα με ακριβές χρονόμετρο.
Η θεματολογία αφορά κυρίως τις σχολικές αγορές και τις εξωσχολικές δραστηριότητες. Αγγλικά, γαλλικά, μπαλέτο, τένις, βόλεϊ, ζωγραφική, πιάνο, ρομποτική, βιολί, χορωδία, ρωσικά, Σουαχίλι, κλακέτες, τρομπέτα, κλαμπατσίμπαλα. Λες και τα παιδιά μας θα αποκτήσουν τη γενική παιδεία με εμάς στο ρόλο taxi driver, που πρέπει να τα βολέψουμε όλα με ακριβές χρονόμετρο.
Τα ξυπνητήρια μπήκαν ξανά σε λειτουργία, οι αγωνιώδεις διαδρομές, σε μια πόλη που μονίμως βρίσκεται σε κυκλοφοριακό χάος, ξεκίνησαν και ο επαναπροσδιορισμός σε προσωπικό επίπεδο restart αποδεικνύεται πολύ δύσκολος!
Τις προάλλες καθυστέρησα μερικά λεπτά να φύγω από το σπίτι το πρωί για τη δουλειά και κόλλησα στην κίνηση. Με σταματημένο το αμάξι για πολλά λεπτά σε γνωστό κυκλικό κόμβο της Λεμεσού, ήρθε στο μυαλό μου το γνωστό άσμα του Λουκιανού Κηλαηδόνη, που μας δίδαξε δεκαετίες πριν ότι, «αν κοιμηθώ νωρίς, θα σηκωθώ νωρίς, θα ξεκινήσω νωρίς και θα παρκάρω νωρίς…» και παράλληλα, σε μια (συχνή τελευταίως) κρίση περιβαλλοντικής συνείδησης, αποφάσισα ότι πρέπει να αποκτήσω σύντομα υβριδικό ή ηλεκτρικό αμάξι. Οι υπολογισμοί στο μυαλό μου με οδήγησαν σ’ έναν πολύπλοκο μαθηματικό συλλογισμό χρηματικών ποσών πώλησης και αγοράς και κατανάλωσης καυσίμων ανά χιλιόμετρο, εντός και εκτός πόλης. Ενώ είχα χαθεί εντελώς στο overthinking, ένα κορνάρισμα με «ξύπνησε» για να προχωρήσω περίπου μισό μέτρο μπροστά. Τότε πρόσεξα το διπλανό αυτοκίνητο.
Καθόταν στη θέση του οδηγού ένας ηλικιωμένος κύριος με πορτοκαλί φανελάκι, μαύρο καπέλο τύπου τζόκεϊ και έστριβε τσιγάρο μ’ ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο, αγνοώντας το κυκλοφοριακό χάος γύρω του. Στην οροφή του αυτοκινήτου ήταν στερεωμένη μια τιρκουάζ σανίδα SUP και το ραδιόφωνο του έπαιζε δυνατά μουσική.
Καθόταν στη θέση του οδηγού ένας ηλικιωμένος κύριος με πορτοκαλί φανελάκι, μαύρο καπέλο τύπου τζόκεϊ και έστριβε τσιγάρο μ’ ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο, αγνοώντας το κυκλοφοριακό χάος γύρω του.
Άναψε το τσιγάρο του και η πρώτη ρουφηξιά ζωγράφισε στο πρόσωπό του την απόλαυση. Γύρισε ξαφνικά το κεφάλι του, με κοίταξε και μου είπε «καλημέρα». Χαμογέλασα κι εγώ και του είπα «καλημέρα», αποφασίζοντας να αφεθώ στο χάος και απλώς να τηλεφωνήσω στη δουλειά για να πω ότι θα αργήσω.
Θα μπορούσε το όλο σκηνικό να ήταν βγαλμένο από ταινία. Λίγο σαν την σκηνή Another Day of Sun από το La La Land[i] όπου όλοι χορεύουν στο κυκλοφοριακό κομφούζιο. Να βγαίναμε και εμείς, ας πούμε, από τα αυτοκίνητά μας και να στριφογυρίζαμε στις οροφές τους χαμογελώντας, ενώ ο καυτός ήλιος (που συνεχίζει να είναι καυτός ακόμα και στα τέλη Σεπτεμβρίου) θα ανέβαινε ψηλά για να μας «λιώσει» για ακόμα μια μέρα.
Θα μπορούσε το όλο σκηνικό να ήταν βγαλμένο από ταινία. Λίγο σαν την σκηνή Another Day of Sun από το La La Land όπου όλοι χορεύουν στο κυκλοφοριακό κομφούζιο. Να βγαίναμε και εμείς ας πούμε από τα αυτοκίνητά μας και να στριφογυρίζαμε στις οροφές τους χαμογελώντας.
Εννοείται πως δεν χόρεψε κανείς εκείνο το πρωί σε οροφή αυτοκινήτου. Ούτε η νταλίκα που μπλόκαρε το δρόμο δεν έκρυβε μέσα κουβανέζικη μπάντα που θα ξεσήκωνε το πλήθος. Ο ήλιος μας «έλιωσε» όμως και μέχρι το βράδυ ανακοινώθηκε, ο ήδη φημολογούμενος, θάνατος της Βασίλισσας Ελισάβετ, που έκανε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να οδηγηθούν σε ακόμα ένα παραλήρημα.
Το επόμενο πρωί κατάφερα να ξεκινήσω νωρίς για τη δουλειά και δεν βρέθηκα σε κυκλοφοριακό χάος. Αλλά σκεφτόμουν εκείνον τον χαρούμενο ηλικιωμένο κύριο, με την τιρκουάζ σανίδα στην οροφή και το πορτοκαλί φανελάκι. Παραδέχομαι, λοιπόν, δημοσίως και με ειλικρίνεια ότι τον ζηλεύω. Και ίσως αν παίζαμε σε ταινία θα άνοιγα την πόρτα του αυτοκινήτου και θα καθόμουνα δίπλα του να πάμε μαζί για SUP στην παραλία και όχι στη δουλειά.
Καλό υπόλοιπο μήνα AnAmnesiacs μου, με την υπόσχεση ενός δυναμικού restart για το μπλογκ.
[i] Μιούζικαλ του 2016 σε σκηνοθεσία Damien Chazelle
Φωτογραφία του Chris Mylonas, Βeach Βar ELEPHANT, Πευκοχώρι Χαλκιδικής, Καλοκαίρι 2018.
