Οι Άνθρωποι που επιλέγουν το ΡΟΚ ως στήριγμα και εφαλτήριο στη Ζωή τους αξίζουν το σεβασμό και την αναγνώριση που συχνά δεν πετυχαίνουν αφού πολλές φορές αναλώνονται σε ένα περιθωριακό τρόπο ζωής κατ’ επιλογήν τους.
Αυτή η αντιμετώπιση βαραίνει τόσο τους ανθρώπους που θεωρούν τους εαυτούς του ως ΡΟΚ όσο επίσης και το ευρύ κοινό που επιλέγει, πολλές φορές συνειδητά προς αποφυγή δικών τους ενοχών, την περιθωριοποίηση τους και σε αρκετές περιπτώσεις τον χλευασμό τους.
Θεωρώ ότι το ΡΟΚ ως στάση ζωής είναι μια φιλοσοφία πολύ μεγαλύτερη από την έννοια που προσδίδουμε μέσω της μουσικής και του συγκεκριμένου σκληρού ήχου. Το ΡΟΚ για όσους έχουν την ευαισθησία να το αντιληφθούν και να το αξιοποιήσουν ως στάση ζωής βρίσκεται στη ψυχή και στο μυαλό αυτών που έχουν μυηθεί στα μυστικά του.
Ο ΡΟΚ Άνθρωπος είναι δημοκράτης, ανοιχτόμυαλος, αυθεντικός και φιλελεύθερος. Δεν διακατέχεται από οποιαδήποτε σύνδρομα και βλέπει τη ζωή μέσα από ένα φακό διάφανο και αισιόδοξο και αν πρέπει κάπου να τον κατατάξουμε θα το καθορίζαμε ως τον Αιώνιο έφηβο.
Ακούει Μουσική ασταμάτητα και ονειρεύεται μέσα από ήχους ηλεκτρικούς, κιθάρας και τυμπάνων, με φωνές στεντόρειες και ασυγκράτητες και όλα τα συναισθήματα βρίσκουν διέξοδο μέσα από τους στίχους που αγκαλιάζουν ότι είναι ιερό στο ανόθευτο μυαλό του.
Δεν είναι τυχαίο ότι η μόνη Παγκόσμια Γλώσσα είναι η Γλώσσα της Μουσικής και ο Απόλλωνας ως ο Θεός της Μουσικής, θα επέλεγε σήμερα τη ΡΟΚ για να εκφράσει τα βαθύτερα και πιο αγνά αισθήματα του για τον συνάνθρωπο και οτιδήποτε άλλο ζωντανό υπάρχει στον Πλανήτη.
Κλείνοντας και αποτιμώντας τον ΡΟΚ Άνθρωπο θα έλεγα με σιγουριά πως:
-Ο ΡΟΚ θα βοηθήσει ένα παιδί ή ένα ηλικιωμένο να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο
-Ο ΡΟΚ θα χαμογελάσει σε ένα άγνωστο στο δρόμο
-Ο ΡΟΚ θα προσφέρει απλόχερα όπου μπορεί οικονομική και συναισθηματική βοήθεια
Ο ΑΕΙΘΑΛΗΣ λοιπόν θα κλείσει αυτή τη μικρή περιγραφή του ΡΟΚ Άνθρωπου λέγοντας αυτό που περιέγραψαν οι Jethro Tull πριν πολλά χρόνια-
We are too old to Rock and Roll but too young to Die-άρα συνεχίζουμε την προσπάθεια μας.
