Keep falling in love

share

Για το θέμα του editorial Φεβρουαρίου αφορμή στάθηκε το τελευταίο βιβλίο του πολύ καλού φίλου, αλλά και αγαπημένου «δασκάλου» όπως μου αρέσει να τον αποκαλώ, Διονύση Μαρίνου.  Το διάβασα σχεδόν απνευστί, με μολύβι και αλλεπάλληλες σημειώσεις και υπογραμμίσεις.  Ο «Μπλε Ήλιος» είναι ό,τι πιο όμορφο έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό. Δεν είμαι κριτικός λογοτεχνίας, αλλά μπορώ να σας πω, με το χέρι στην καρδιά, ότι τα βασικά ερωτήματα της ιστορίας του βιβλίου με άφησαν για μέρες στη δίνη του γνωστού overthinking. 

Ο «Μπλε Ήλιος» είναι ό,τι πιο όμορφο έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό και τα βασικά ερωτήματα της ιστορίας του βιβλίου με άφησαν για μέρες στη δίνη του γνωστού overthinking.

Λίγες μέρες μετά, ενώ ήμουν στο αυτοκίνητο με τη μικρή μου κόρη, έπαιζε στο ραδιόφωνο το γνωστό, πιστεύω, σε όλους τραγούδι «Πάρε πασά μου την οδοντόβουρτσά μου, δως μου κι εσύ τη μοναξιά σου τη μισή».  Ενώ ο Λάκης με τα ψηλά ρεβέρ και η Ελένη Δήμου ορκίζονταν πως θα μοιραστούν την υπόλοιπή τους τη ζωή, η κόρη μου με ρώτησε τι ακριβώς λένε σε αυτό το τραγούδι και με μια έκφραση αηδίας απόρησε πώς μπορεί κάποιος να ζητά την οδοντόβουρτσα ενός άλλου.  

Καθώς προσπαθούσα να της εξηγήσω το νόημα, εν μέσω φοβερής κίνησης στον δρόμο, βρέθηκε σταματημένο το αυτοκίνητο μπροστά από τη βιτρίνα ενός μαγαζιού, η οποία ήταν πανέτοιμη για την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου.  Μια λεπτομέρεια που μου είχε διαφύγει.  Ότι ο Φεβρουάριος είναι ο μήνας των ερωτευμένων. 

Αν και δεν ήμουν ποτέ Valentine’ s person, το overthinking issue με επισκέφθηκε εκείνη τη στιγμή ξανά. 

Σε ένα google search μπορεί να βρει κανείς πολλές πληροφορίες για το «ερωτεύομαι».   Υπάρχει άλλωστε και επιστημονική εξήγηση για το φαινόμενο που επιβεβαιώνεται και ορμονικά.  Αναλύονται σε πολλές έγκυρες ιστοσελίδες οι «παρενέργειες του ερωτεύομαι» και εξηγούνται με κάθε λεπτομέρεια.  Πεταλούδες στο στομάχι, αυξημένοι καρδιακοί παλμοί, μούδιασμα στα άκρα, ακατάσχετη λογοδιάρροια λόγω αμηχανίας, τρελή έκκριση αδρεναλίνης, ντομαπίνης κλπ κλπ. 

Οι «παρενέργειες του ερωτεύομαι»  εξηγούνται σε πολλές έγκυρες ιστοσελίδες με κάθε λεπτομέρεια. Πεταλούδες στο στομάχι, αυξημένοι καρδιακοί παλμοί, μούδιασμα στα άκρα, ακατάσχετη λογοδιάρροια λόγω αμηχανίας, τρελή έκκριση αδρεναλίνης, ντομαπίνης κλπ κλπ. 

Η κατάσταση αυτή φυσικά έχει ημερομηνία λήξης.  Επίσης αποδεδειγμένο επιστημονικά.  Όλη αυτή η «τρελή» κατάσταση κρατάει μερικούς μήνες, ίσως ένα ή δύο το πολύ χρόνια.  Σημασία έχει τι θα μείνει μετά.  Πώς θα νιώθουμε με τον άνθρωπο που ερωτευτήκαμε, αν μοιραζόμαστε τις ίδιες αξίες και αν ο έρωτας τελικά κατάφερε να γίνει αγάπη.  Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για ένα δύσκολο κεφάλαιο με πολλές ερμηνείες και απανωτά ερωτηματικά.  Θα καταλήξουμε τελικά με τον μεγάλο μας έρωτα;  Θα συμβιβαστούμε με κάτι λιγότερο;  Θα αντέξουμε σε ό,τι κρύβει η καθημερινότητα μιας συμβίωσης με τον άνθρωπο που κάποτε ερωτευτήκαμε παράφορα;  Θα καταφέρουμε να κρατήσουμε τη σπίθα ζωντανή;  Θα βρούμε τελικά την αγάπη που γεννιέται μέσα από τον έρωτα;  «Θα μπορέσουμε να ανασαίνουμε χωρίς τον παλμό της ζωής»;

Δεν έχω απαντήσεις.  Ξέρω όμως ότι παρόλο που γνωρίζουμε όλοι ότι το «ερωτεύομαι» κάποτε τελειώνει και ότι τις περισσότερες φορές οι έρωτες καταλήγουν σε επώδυνες καταστάσεις χωρισμού και αδιεξόδου, απελπισίας και απόγνωσης, σε κινηματογραφικά heart breakings, πόνο και κλάμα, όλοι αυτό κυνηγάμε.

Γιατί όταν ερωτεύεσαι ο ρεαλισμός γίνεται μαγικός, κάθε σου κύτταρο είναι ζωντανό, όλες οι αισθήσεις σου λειτουργούν διαφορετικά και ναι, μπορείς ακόμα να δανείσεις και την οδοντόβουρτσά σου.  Το «ερωτεύομαι» είναι ένα συναίσθημα μοναδικό, γιατί, όσο πόνο και να φέρει, αξίζει να το ζήσεις, επειδή απλώς «while it lasts it’s fucking great”.

Το «ερωτεύομαι» είναι ένα συναίσθημα μοναδικό, γιατί, όσο πόνο και να φέρει, αξίζει να το ζήσεις, επειδή απλώς «while it lasts it’s fucking great”.

Για τα υπόλοιπα overthinking ερωτήματα νομίζω το LOVESONG  των The Cure μάς απαντά σε πολλά από αυτά με ξεκάθαρο τρόπο.

“Whenever I am alone with you, you make me feel like

I am home again, I am whole again, I am young again, I am fun again, I am free again, I am clean again”

Αυτό μόνο.

Καλό Φεβρουάριο AnAmnesiacs and keep falling in love!

ΥΓ. Διαβάστε τον «Μπλε Ήλιο».  Θα σας ζεστάνει με ένα μοναδικό τρόπο. 

«Μπλε Ήλιος», Διονύσης Μαρίνος, Εκδόσεις Μεταίχμιο, Οκτώβριος 2021

Φωτογραφία: Print από το Booklovers Project της @littlemiss.grumpy (Instagram)

Homepage – Little Miss Grumpy

Ελενη Ιωαννιδου

Ελενη Ιωαννιδου

Η Ελένη Ιωαννίδου γεννήθηκε στις 22 Απριλίου του 1979, Κυριακή του Πάσχα, στη Λευκωσία της Κύπρου. Αν και ταξίδεψε πολύ, επέστρεφε πάντα στην Κύπρο, όπου και εγκαταστάθηκε μόνιμα το 2005, όταν διορίστηκε στη Μέση Εκπαίδευση ως Φιλόλογος. Στον ελεύθερό της χρόνο διαβάζει, βλέπει ταινίες, φτιάχνει και γράφει ιστορίες. Πιστεύει στις όμορφες στιγμές και ονειρεύεται ένα μεταθανάτιο πάρτι με τον Freddie Mercury.

Αρχή μιας νέας εποχής και θέλουμε μέσα από το AnAmnesia να δημιουργήσουμε μια κοινότητα, με την οποία θα μοιραζόμαστε όλα όσα αγαπάμε. Οι λέξεις της Ελένης θα γίνονται ιστορίες, οι περιπέτειες του Κρις θα ζωντανεύουν χώρες και πόλεις και η μουσική του Αειθαλούς θα μας ταξιδεύει ξανά και ξανά σε ό,τι καλό έχουμε μέσα στην ψυχή μας!

Follow us